Grote gevangenis van Ansei (2/2)Grootschalige repressie door Naosuke Ii

In die tijd had Edo Castle een vaste toegangsdatum, dus deze beklimming werd 'ongetimed kasteelklimmen' genoemd. Ondanks de kritiek werd echter op 25 juni aangekondigd dat de volgende shogun Tokugawa Yoshifuku zou zijn.

Vervolgens, op 5 juli, bekritiseerde Naosuke Ii de vroegtijdige beklimming naar het kasteel en beval Matsudaira Yoshinaga, Tokugawa Nariaki, Hitotsubashi Yoshinobu en Tokugawa Yoshikatsu om met pensioen te gaan of een staat van zelfbeheersing te verwerven, en Tokugawa Yoshiatsu om te stoppen met de klim naar het kasteel. in de naam van Iesada. Deze orde, waarin de belangrijkste leden van de Hitotsubashi-factie volledig van het politieke toneel verdwenen, was het begin van de grote Ansei-periode.

Op 8 juli lanceerde Naosuke de Foreign Bugyo, benoemde hij Kiyonao Inoue en Tadashin Iwase, en ondertekende hij handelsverdragen met Nederland, het Russische rijk en Groot-Brittannië in juli, en met Frankrijk in september, zonder koninklijk handvest. Deze twee waren, om zo te zeggen, ‘verraders’, maar het waren ook zeer capabele mensen. Naosuke kreeg kritiek omdat het handelsverdrag een ongelijk verdrag was met negatieve aspecten voor Japan, zoals de erkenning van de extraterritorialiteit van het andere land en het ontbreken van tariefautonomie.

Grote Gevangenis van Ansei ②: “Het geheime edict van Bogo” uitgevaardigd aan het Mito-domein

Ondertussen is keizer Komei woedend over de reactie van het shogunaat. Volgens het dagboek van een edelman uit die tijd leek hij 'erg boos' te zijn en gaf hij zelfs uiting aan zijn voornemen om afstand te doen van de troon. Op 8 augustus vaardigde de keizer, na een bijeenkomst aan het keizerlijke hof, het ‘Bogo no Mitsu Edict’ uit aan het Mito-domein. De keizerlijke berisping werd twee dagen later aan het shogunaat overgebracht.

De imperiale reprimande bekritiseert in de eerste plaats het shogunaat omdat het handelsverdragen heeft ondertekend zonder imperiale toestemming. Verder is er sprake van bezorgdheid over zowel de families Mito als Owari, die gedwongen werden met pensioen te gaan of zich in bedwang te houden als gevolg van hun plotselinge beklimming naar het kasteel, en ten slotte, te midden van interne en externe problemen, de Tairo, Roju, Gosanke, Gosankyo, Gokamon, Fudai, enz. Er werd geschreven dat de Tokugawa-clan door het buitenland veracht moest worden en door het buitenland veracht moest worden door alle clans de kwestie te laten bespreken, ongeacht hun buitenlandse status, en de Tokugawa-familie via een ‘komu-gatai’-systeem waarin het keizerlijke hof en het shogunaat verenigd waren.

De reden waarom het een ‘geheim edict’ werd genoemd, is omdat Naotada Kujo, Kanpaku, het als senior adviseur had moeten uitvaardigen, maar hij deed dat niet. De Kanpaku heeft achteraf goedkeuring gegeven.

Normaal gesproken werd een keizerlijke berisping eerst aan het shogunaat meegedeeld en van daaruit doorgegeven aan verschillende domeinen. Eén reden waarom het voor het eerst aan de Mito-clan werd geleverd, is dat de Mito-clan, samen met de Satsuma-clan, het keizerlijke hof bleef manipuleren om het shogunaat te bekritiseren. Echter, na de plotselinge dood van Shimazu Nariakira, die hoofd was van Naosuke Sorai en zelfs van plan was het leger te leiden, in juli (er waren geruchten dat hij werd vermoord), toonde het Satsuma-domein ogenschijnlijk een houding van het volgen van het shogunaat. Om deze reden stuurde het keizerlijke hof een geheim edict naar het Mito-domein, dat een sterke mening had over joi, en verzocht verder dat de inhoud in een subscript van het Mito-domein naar de drie families en andere domeinen zou worden overgebracht.

Dit kan betekenen dat keizer Komei het shogunaat niet kon vertrouwen, dat hem negeerde en een handelsverdrag sloot, en hoge verwachtingen had van het Mito-domein, waartoe ook Tokugawa Nariaki behoorde, een van de drie Tokugawa-families die pleitten voor de verwijdering van buitenlanders. een zeer onconventionele zet.

Grote Gevangenis van Ansei ③: Ernstige onderdrukking van meer dan 100 mensen

Toen Ii Naosuke hoorde van Bogo's geheime edict, werd hij boos. Het shogunaat was het contactpunt met het keizerlijk hof, en kennisgevingen werden eerst via het shogunaat doorgegeven voordat ze naar de verschillende clans werden gestuurd. Plotseling was het gezicht van het shogunaat verwoest. Als het geheime edict aan het Mito-domein zou worden goedgekeurd, zou het controlesysteem van het shogunaat instorten en zou zijn prestige worden weggeblazen.

Om deze reden onderdrukte Naosuke degenen die betrokken waren bij de Bogo-clan, voornamelijk het Mito-domein, evenals de Hitotsubashi-factie grondig. Tokugawa Nariaki leefde in eeuwige afzondering, en het Yasushima-zwaard van de feodale Mito-houder werd seppuku gepleegd. Kichizaemon Ukai, de Kyoto Rusuri van het Mito-domein die betrokken was bij het ontvangen van het geheime edict, werd geëxecuteerd en zijn zoon, Kokichi Ukai, een assistent van de Rusui, werd veroordeeld tot gevangenisstraf. Kumohama Umeda, een confucianistische geleerde en voormalig aanhanger van de Obama-clan en ook bekend als patriot van de Sonno-joi-beweging, werd gevangengenomen als iemand die betrokken was bij het geheime edict, en stierf in de gevangenis na te zijn gemarteld.

Onderdrukkingsdoelen waren onder meer hofedelen en leden van de keizerlijke familie, maar ook patriotten die een complot hadden beraamd tegen het shogunaat, wat werd onthuld via geheime brieven van mensen die banden hadden met het Mito-domein. Als gevolg hiervan werden in totaal meer dan 100 mensen onderdrukt.

Onder de onderdrukten bevond zich Hashimoto Sanai, een naaste assistent van Matsudaira Shungaku, de heer van het Fukui-domein. Sanai, die bekend stond als een uitstekend persoon met internationaal gevoel, zou naar een afgelegen eiland worden gestuurd, maar hij werd onthoofd door Naosuke Ii.

Een andere persoon die de moeite waard is om aandacht aan te besteden is Shoin Yoshida van het Choshu-domein. Shoin, een beroemd denker aan het einde van de Edo-periode, leidde de privéschool ‘Matsukason Juku’ waar beroemde patriotten die het einde van de Edo-periode en de Meiji-restauratie hebben meegemaakt, zoals Genzui Kusaka, Shinsaku Takasugi en Hirobumi Ito, studeerde daar. Shoin werd door het shogunaat als gevaarlijk beschouwd vanwege zijn interactie met Umeda Kumohama, die werd gevangengenomen in de Grote Gevangenis van Ansei. Als resultaat van een ondervraging in Edo onthulde Shoin dat hij van plan was Norikatsu Manbe te vermoorden, en werd hij ter dood veroordeeld door onthoofding. De dood van Shoin had een grote impact op de patriotten en bracht hen er uiteindelijk toe het shogunaat aan te vallen.

En dan naar het incident buiten Sakuradamon.

Als gevolg van de Grote Gevangenis van Ansei kreeg Naosuke Ii sterke wrok van de tegenstanders en werd hij gehaat. De eerste hiervan was de Mito-clan. Naosuke onderdrukte degenen die betrokken waren bij het Mito-domein ernstig en eiste herhaaldelijk dat de feodale heer, Yoshiatsu Tokugawa, het Bogo no Mitsu-edict zou teruggeven aan het shogunaat. Als reactie hierop begon in het Mito-domein een factie die geloofde dat het keizerlijke edict aan alle clans moest worden meegedeeld, en een factie die geloofde dat het edict moest worden teruggegeven aan het shogunaat, zich in een conflict te verwikkelen, waarbij ze zelfs hun toevlucht namen tot het gebruik van kracht.

Ten slotte dreigde Naosuke op 15 januari 1860 dat als hij het geheime edict niet vóór 25 januari aan het shogunaat zou teruggeven, hij Nariaki van een misdaad zou beschuldigen en het Mito-domein in beslag zou nemen. Toen de krijgers van de Mito-clan hiervan hoorden, beefden ze van woede en besloten ze Naosuke aan te vallen. Het shogunaat was ook op zijn hoede voor de bewegingen van de Mito-clan-samoerai, maar op 3 maart 1860 werd Ii Naosuke bij de Sakuradamon-poort buiten Edo Castle aangevallen door in totaal 18 ronin-samoerai van de Mito-clan, en zijn hoofd werd onthoofd. Hij wordt geraakt en verliest zijn leven. Hij overleed op 46-jarige leeftijd (overleden op 44-jarige leeftijd). Het gezag van het shogunaat ging verloren als gevolg van het ‘Sakuradamongai-incident’, waarbij een senior lid van het shogunaat vlak voor Edo Castle werd vermoord. Een storm van sonno-joi woedt voort en ze gaan verder met de aanval op het shogunaat.