Verbod op het christendom (1/2)Ieyasu's verbod op het christendom

Het christendom werd in 1549 door Franciscus Xaverius naar Japan gebracht. Aanvankelijk werden Japanse christenen (Kirishitan) erkend vanwege hun geloof, en tijdens het tijdperk van Oda Nobunaga nam het aantal christenen vooral in Kyushu en Kinai toe. Na het tijdperk van Toyotomi Hideyoshi werden de regels echter strenger en werd een verbod op het christendom uitgevaardigd. Hoewel de beperkingen na het Edo-shogunaat tijdelijk werden versoepeld, werd in 1612 opnieuw een verbod op het christendom uitgevaardigd. Deze keer zullen we een van de verschillende verboden op het christendom die Ieyasu tijdens de Keicho-periode heeft uitgevaardigd, nader bekijken.

Tot Hideyoshi een verbod op het christendom uitvaardigde.

Voordat we ingaan op de Edo-periode, gaan we kort in op het beleid van Toyotomi Hideyoshi om het christendom te verbieden. Hideyoshi, die Nobunaga Oda volgde om heerser van Japan te worden, tolereerde aanvankelijk het christendom. Dit komt doordat de jezuïeten, die het christendom bekeerden, de handel tussen Zuid- en Zuid-Korea alleen accepteerden als zij de verspreiding van het christendom goedkeurden.

Geweren en buskruit die via de Nanban-handel werden aangevoerd, waren zeer begeerd door Sengoku-krijgsheren, en ruwe zijde uit Ming (China), die uit de handel was geschorst, kwam ook het land binnen via de Nanban-handel. Er was in Japan veel vraag naar ruwe zijde die in China werd geproduceerd, en de Nanban-handel bracht de militaire commandanten veel rijkdom. Om deze reden was er geen andere keuze dan christelijk zendingswerk toe te staan.

Met de pacificatie van Kyushu van juli 1586 tot april het jaar daarop voelde Hideyoshi echter een gevoel van crisis ten opzichte van het christendom. Toen Hideyoshi Kyushu binnenkwam, was hij geschokt toen hij hoorde dat de christelijke feodale heren van Kyushu land hadden geschonken aan de Sociëteit van Jezus. Nagasaki, Urakami en andere gebieden werden aan de Sociëteit van Jezus geschonken en in Japan ontstond een christelijke kolonie.

Bovendien hielden christenen zich bezig met veel problematische daden, zoals het vernietigen van heiligdommen en tempels en het verkopen van Japanners aan Portugal als slaven. Volgens één theorie waren er maar liefst 50.000 Japanse slaven. Hideyoshi voelde een gevoel van crisis over de bewegingen van deze christenen en ondervroeg Gaspar Coelho, de vertegenwoordiger van de Sociëteit van Jezus in Japan (geassocieerd provinciaal hoofd). In reactie daarop antwoordde Coelho: 'De reden dat we Japanners kopen is omdat Japanners mensen verkopen', en 'Zou Japan geen maatregelen moeten nemen om te voorkomen dat zij ook mensen verkopen?'

Als resultaat van deze uitwisselingen vaardigde Hideyoshi op 19 juni 1587 het ‘Bateren Uitzettingsbevel’ uit, dat christelijk zendingswerk verbood. Hij beval de missionarissen het land binnen twintig dagen te verlaten. De handel tussen de twee landen ging echter door en het lijkt erop dat de religie van bestaande christenen werd getolereerd.

Omdat de handel tussen het Zuiden en het Zuiden echter niet verboden was, zwegen de missionarissen, die ook handelaars waren, en werd het christendom uiteindelijk getolereerd. Na het San Felipe-incident in 1596 verhardde Hideyoshi echter zijn houding ten opzichte van het christendom.

Het incident deed zich voor toen een zeeman van het Spaanse schip San Felipe, dat was aangespoeld in Urato, in de provincie Tosa (de huidige stad Kochi, prefectuur Kochi), zei: ‘Spanje veroverde verschillende regio’s terwijl het het christendom bekeerde, en Japan werd ook onder controle komen.'' Er wordt gezegd dat hij zoiets heeft gezegd als: 'Ja!' Toen hij dit hoorde, vaardigde Hideyoshi op 8 december van hetzelfde jaar een verbod uit op het christendom en arresteerde in totaal 26 mensen, waaronder franciscaanse missionarissen die destijds actief waren in Kyoto en andere gebieden en Japanse christenen. Nadat ze door de stad waren gedragen, werden ze naar Nagasaki getransporteerd en geëxecuteerd (het martelaarschap van de 26 Japanse heiligen).

Daarna werd de lading van de Hideyoshi San Felipe in beslag genomen. In reactie op protesten en verzoeken om teruggave van vracht van Spaanse zijde deden ze geen enkele concessie omdat dit ‘de Japanse regels’ waren. Overigens werd de in beslag genomen lading blijkbaar gebruikt om de verzending van troepen naar Korea te financieren.

Ieyasu aanvaardde aanvankelijk het christendom ‘stilzwijgend’

Tokugawa Ieyasu kwam na Toyotomi Hideyoshi aan de macht en richtte het Edo-shogunaat op. Aanvankelijk werd het christendom getolereerd. Dit kwam omdat ze belang hechtten aan de handel met Portugal en Spanje. Naast de jezuïeten en franciscanen bezochten missionarissen uit verschillende sekten, zoals de Dominicanen en Augustijnen, Japan, en het aantal christenen nam snel toe in Nagasaki, Amakusa, Arima en Kyoto. Op zijn hoogtepunt was het aantal christenen in het land gestegen tot ongeveer 370.000.

Het Nosa Senhora da Graça-incident (ook bekend als het Madre de Deus-incident) vond plaats in december 1610. De aanleiding was een geschil tussen een Japans shuin-schip en een Portugees schip dat plaatsvond in Macau, de Portugese kolonie, in oktober 1608. Matrozen van de Shuinsen plegen gewelddadige handelingen in Macau, waarbij verschillende Portugezen om het leven komen en gewond raken. Als gevolg van de acties van de autoriteiten van Macau kwamen ongeveer 40 Japanners om het leven. Op dat moment was Andre Pessoa de dirigent (opperbevelhebber) van de kant van Macau.

Pessoa kwam in 1609 naar Japan en probeerde de situatie rechtstreeks aan Tokugawa Ieyasu uit te leggen, maar dat lukte uiteindelijk niet. Ondertussen vroeg Harunobu Arima, de heer van het Hizennoe-domein (later het Shimabara-domein, rond Shimabara, in de prefectuur Nagasaki), die het rode zeehondenschip had gestuurd, Ieyasu om wraak te nemen op Pessoa. Bovendien vroeg Ieyasu toestemming om een rood zeehondenschip te sturen om de Karaki te bemachtigen die hij oorspronkelijk had gewild.

Destijds was de handel met Spanje en Nederland actief, en Ieyasu oordeelde dat er geen probleem zou zijn, zelfs als de handel met Portugal zou stoppen. Staat vergelding en verzending van Red Seal-schepen toe. Bovendien stuurde het shogunaat Daihachi Okamoto als waarnemer.

Pessoa voelt deze bewegingen en begint zich voor te bereiden om uit te varen in een poging te ontsnappen, maar Harunobu bombardeert het schip met Nagasaki-magistraat Fujihiro Hasegawa. Na een gevecht dat vier dagen en nachten duurde, vloog het schip in brand en Pessoa stak het kruitmagazijn van het schip in brand, waardoor het schip tot zinken werd gebracht en een einde kwam aan zijn leven. Hoewel de handel met Portugal door dit incident een tijdje stopte, werd deze in 1611 hervat als resultaat van onderhandelingen tussen de twee landen.

Het Okamoto Daihachi-incident veroorzaakte het verbod op het christendom.

Harunobu Arima nam wraak op Portugal voor het incident met Nosa Senhora da Graça. Harunobu hoopte op het herstel van het voormalige grondgebied van Nabeshima als beloning voor het succes van het incident. Bovendien moet Ieyasu's vertrouwen perfect zijn, aangezien de Karagi met succes is verkregen en aan Ieyasu is afgeleverd. Maar misschien omdat Harunobu haast had, overhandigde hij het geurige hout aan Ieyasu zonder via Fujihiro Hasegawa te gaan, die ook van Ieyasu de opdracht had gekregen om het Kara-hout te bemachtigen, en de relatie tussen de twee verslechterde.

Daihachi Okamoto eiste steekpenningen van Harunobu, die zo'n beloning verwachtte, en zei: 'Ik zal mijn best doen, begrijp je, toch?' Ze vermomden zelfs Ieyasu's rode zegel en beroofden Harunobu van ongeveer 6.000 ryo. Trouwens, Daihachi is een christen zoals Harunobu. Harunobu voelde waarschijnlijk een gevoel van verwantschap met hem, dus betaalde hij de steekpenningen zonder twijfel.

Omdat er daarna echter geen nieuws meer was, sprak Harunobu rechtstreeks met Masazumi Honda, de meester van Daihachi Okamoto, en werd de situatie ontdekt. Daihachi bleef de beschuldigingen ontkennen, maar onder marteling bekende hij zijn misdaden en werd uiteindelijk op de brandstapel verbrand.

Tijdens de martelingen meldde Daihachi echter in het geheim dat Harunobu wrok koesterde tegen Fujihiro Hasegawa en van plan was hem te vermoorden. Het lijkt erop dat Harunobu de beledigende woorden overdreef die hij had gezegd na zijn ruzie met Fujihiro, maar het lijkt erop dat Harunobu ook enige spijt had. Vanwege de onnodige woorden van Daihachi werd Harunobu echter verdacht van een complot om Fujihiro te vermoorden, en als gevolg daarvan kreeg hij de opdracht om naar de provincie Kai te worden verbannen en 40.000 koku van Shimabara uit te wisselen en in beslag te nemen, en later seppuku te plegen. Er wordt gezegd dat Harunobu, die een christen was en geen zelfmoord kon plegen, zijn vazallen hem liet onthoofden.

Zowel het brein als het slachtoffer van dit incident zijn christenen. Bovendien werd het de aanleiding voor het Okamoto Daihachi-incident.
Bij het Nosa Senhora da Graça-incident waren ook christenen betrokken. Deze reeks door christenen veroorzaakte incidenten hadden een grote impact op het christelijke beleid van het shogunaat.

Waarom vaardigde Ieyasu een verbod uit op het christendom?

In de nasleep van het Okamoto Daihachi-incident vaardigde het Edo-shogunaat op 21 maart 1612 een bevel uit om het christendom te verbieden. Tokugawa Ieyasu had de titel van shogun in 1605 overgedragen aan zijn zoon, Hidetada Tokugawa, maar hij bleef als een groot figuur aan de macht.