Shimabara-domein (1/2)Het stadium van de grootste burgeroorlog van de Edo-periode, de Shimabara-opstand

Het Shimabara-domein was een domein dat regeerde over het gebied rond Shimabara, in de provincie Hizen. Toen het voor het eerst werd opgericht, heette het Hinoe Domain. Shimabara Castle was het domeinkantoor en er woonden twee Tozama Daimyo's en vier Fudai Daimyo's tot het einde van de Edo-periode.
Het Shimabara-domein was het toneel van de Shimabara-opstand, naar verluidt de grootste burgeroorlog van de Edo-periode.
Laten we de geschiedenis van de Shimabara-clan ontrafelen.

Shimabara-domein van de Sengoku-periode tot de vroege Edo-periode

Het Shimabara-domein is sinds de Sengoku-periode het domein van de Hizen Arima-clan.
Harunobu Arima, die in 1571 het hoofd van de familie overnam, sloot zich aan bij de Toyotomi-kant toen Toyotomi Hideyoshi Kyushu veroverde in 1587, en werd van zijn territorium ontheven.
Arima Harunobu was een christelijke daimyo en staat ook bekend om het sturen van de Tensho-ambassade naar Europa in 1582, samen met Sorin Otomo en zijn oom Sumitada Omura.

Arima Harunobu koos de kant van het oostelijke leger tijdens de Slag om Sekigahara in 1600 en werd van zijn grondgebied ontheven. Op hetzelfde moment dat het Edo-shogunaat werd opgericht, werd hij het Hinoe-domein en werd hij de eerste heer van het domein.

Op dat moment was Japan nog niet geïsoleerd van de rest van de wereld en was Arima Harunobu actief betrokken bij de handel in rode zeehondenschepen.
In 1609 raakte de bemanning van Harunobu's Shuin-schip in gevecht met lokale burgers in Macau, resulterend in een incident waarbij 48 bemanningsleden en vazallen omkwamen. De man die dit conflict onderdrukte was Andre Pessoa, een Nederlander die kapitein Mor (opperbevelhebber) van Macau was.

Terwijl Arima Harunobu Tokugawa Ieyasu om wraak vroeg, arriveerde Andre Pessoa in Nagasaki als de Japanse Kapitan Mor.

In het 14e jaar van het Keicho-tijdperk leidde Arima Harunobu zijn leger om de Nosa Senhora da Graça aan te vallen waarop Andre Pessoa reed, en probeerde hem gevangen te nemen, maar hij verloor de bemanning en bracht het schip tot zinken.
Na dit incident stuurde het shogunaat een man genaamd Daihachi Okamoto naar Arima Harunobu om hem in de gaten te houden.
Daihachi Okamoto spoorde Harunobu Arima aan en zei: 'Geef me alsjeblieft iets terug, want ik zal Ieyasu het herstel van zijn voormalige territorium aanbieden.' Harunobu geloofde hem en stuurde hem een grote som geld.
Dit is een verdenkingszaak die bekend staat als het ‘Okamoto Daihachi-incident.’
Arima Harunobu en Okamoto Daihachi werden gevangengenomen, Arima Harunobu pleegde seppuku en Okamoto Daihachi werd onthoofd.

Het grondgebied dat eigendom was van de familie Arima werd echter afgelost en Harunobu werd vervangen door zijn oudste zoon Naozumi Arima, die de tweede heer van het domein werd.
Naozumi Arima was vanaf zijn vijftiende een natuurlijke volger van Tokugawa Ieyasu, maar hij was ook een christen.
In de nasleep van het Okamoto Daihachi-incident begon het shogunaat het christendom te verbieden, en in 1610 scheidde Arima Naozumi van zijn christelijke vrouw Marta en maakte Ieyasu's geadopteerde dochter, Kunihime, tot zijn wettige echtgenote Masu.
Bovendien vervolgde hij christenen in zijn gebied, waarbij hij zijn halfbroers van 8 en 6 jaar doodde, geboren uit zijn vader, Harunobu Arima, en zijn latere vrouw, Justa.

Omdat hij het berouw niet kon verdragen dat hij zijn geloof had opgegeven en zijn familieleden had vermoord, vroeg Naozumi Arima het shogunaat om overplaatsing, wat werd aanvaard, en hij werd overgebracht naar Hyuga Nobeoka.
Dit markeert het einde van de heerschappij van de Arima-clan. Bovendien sloot Naozumi Arima zich later aan bij het shogunaatleger tijdens de Shimabara-opstand en confronteerde hij de mensen van zijn voormalige territorium.

De grootste burgeroorlog van de Edo-periode: de Shimabara-opstand en de familie Matsukura

Nadat de Arima-clan was overgedragen, werd Shigemasa Matsukura de heer van het Shimabara-domein.
Hij sloot zich alleen aan bij het oostelijke leger tijdens de slag om Sekigahara en werd erkend door Tokugawa Ieyasu.
Het was Shigemasa Matsukura die het gereconstrueerde kasteel van Shimabara bouwde.

De steenhoogte van de Shimabara-clan was 43.000 koku, maar aangezien het kasteel van Shimabara een kasteeltoren van vijf verdiepingen en meer dan 40 torentjes had, was het het soort kasteel gebouwd door een feodale heer met een totaal van 100.000 koku, dus de Shimabara-clan bevond zich snel in zichzelf. in financiële problemen, ik raakte erin verzeild.
Bovendien nam Shigemasa Matsukura de verantwoordelijkheid van ambtenaren op zich voor de wederopbouw van Edo Castle op een schaal die niet in verhouding stond met zijn steenhoogte, en werden de financiën van het domein steeds krapper.

In een poging de financiën van het land weer op te bouwen, legde Shigemasa Matsukura zware belastingen op aan boeren, waardoor het voor hen moeilijk werd om te overleven.
Bovendien begonnen ze, in overeenstemming met het beleid van het Edo-shogunaat om christenen te onderdrukken, in 1621 christenen op hun grondgebied te onderdrukken.

Aanvankelijk was de onderdrukking mild, maar in 1625, toen de derde shogun, Tokugawa Iemitsu, wees op de laksheid van de maatregelen, werd de onderdrukking heviger.

De brute martelingen en executies van christenen zijn ook vastgelegd in de archieven van Nederlandse handelsposten en Portugese kapiteins.
``Silence'', een van de meesterwerken van auteur Shusaku Endo, toont de harde onderdrukking van christenen door de Shimabara-clan.

Deze harde heerschappij over het volk bleef bestaan, zelfs nadat zijn oudste zoon, Katsuie Matsukura, heer van het domein werd.
De Shimabara-opstand was het resultaat van de Shimabara-opstand, waarin de mensen van Shimabara, die de situatie niet langer konden weerstaan, voornamelijk in opstand kwamen onder voormalige vazallen van de familie Arima.
Dit werd vergezeld door de Amakusa-opstand onder leiding van Amakusa Shiro Tokisada, resulterend in een burgeroorlog.

De familie Matsukura was niet in staat deze opstand alleen het hoofd te bieden, en het shogunaat stuurde uiteindelijk meer dan 130.000 troepen om deze te onderdrukken.
Het rebellenleger verstopte zich in het verwoeste kasteel van Hara, de residentie van de Arima-clan, en verzette zich, maar de opstand werd enkele maanden nadat deze was begonnen onderdrukt.
Na het onderdrukken van de Shimabara-opstand werd Shigemasa Matsukura ervan beschuldigd de oorzaak van de Shimabara-opstand te zijn en werd hij onthoofd. Hij was de enige daimyo in de Edo-periode die niet eens seppuku mocht plegen, wat aantoont hoe zwaar de straf was. Bovendien werd zijn grondgebied geconfisqueerd bij Hirotaka Terasawa, die de leiding had over Amakusa, en werd later mentaal onstabiel en pleegde zelfmoord. Op deze manier stierf de familie Terasawa uit.

In de nasleep van de Shimabara-opstand versterkte het shogunaat zijn verbod op het christendom verder en ging het richting nationaal isolement.
Omdat het aantal mensen in Shimabara drastisch afnam, gaf hij opdracht tot een grootschalige migratie van boeren naar elk domein in Kyushu.

Shimabara-domein na de Shimabara-opstand

Het Shimabara-domein, dat werd verwoest door de Shimabara-opstand, stond ongeveer vier jaar onder de directe controle van het shogunaat, maar werd vervolgens toevertrouwd aan de Fudai Daimyo, Tadafusa Takayuki. Tadafusa Takaki was een daimyo die het vertrouwen kreeg van de derde shogun, Iemitsu Tokugawa, en die belast was met het herstel van Shimabara, dat verwoest was.